W pewnym mieście kolejne osoby tracą wzrok. Choroba rozprzestrzenia się szybko i nikt nie wie co jest przyczyną. Zarząd miasta postanawia umieścić wszystkich chorych w jednym miejscu i oddzielić od zdrowej części społeczeństwa. Zostają oni zamknięci w starym, nieczynnym już szpitalu psychiatrycznym. Co jakiś czas otrzymują żywność, którą muszą podzielić między siebie. Bardzo szybko pomiędzy salami rozpoczyna się rywalizacja. Narasta wrogość, zaczyna wszystkimi rządzić grupa osób z samozwańczym królem na czele. Zaczynają reglamentować jedzenie, wprowadzają własne zasady, których podstawy to strach, przemoc i gwałty. W końcu w szpitalu wybucha bunt. Wykończeni ludzie wydostają się ze szpitala i okazuje się, że całe miasto pogrążone jest w ślepocie. Grupa osób próbuje przedrzeć się przez miasto, zdobyć trochę jedzenia i dotrzeć do swojego domu.

Utrata wzroku i przebywanie wśród ludzi niewidzących wyzwoliły opięte wychowaniem instynkty. Ci, którzy byli dobrzy, takimi pozostali. Ci, którzy skrywali rogi przed innymi, poczuli się bezkarni, kiedy stało się pewne, że nie poniosą odpowiedzialności, bo przecież nikt ich nie widzi. Czy o nasze dobre sprawowanie dbają spojrzenia innych ludzi? To wyzwolenie zwielokrotniło to, co dzieje się w realnym świecie. W każdej grupie wychodzi na pierwszy plan grupa rządzących, mniej lub bardziej bezwzględnych. Wśród podwładnych znajdą się sprawiedliwi, którzy będą chcieli walczyć o ideały, ofiary, które wszystkiemu poddadzą się bez walki, malkontenci i tchórze, którzy przeżyją cudzym kosztem ale będą potępiać swoich dobroczyńców oraz mądrzy, doświadczeni życiem i potrafiący docenić ludzką dobroć i poświęcenie. Wszystko zostało to mocno podkreślone abyśmy my, widzący potrafili to dostrzec.

Niektórzy jednak zmieniają się pod wpływem tej tragedii. Jedna z osób, żona lekarza okulisty, która postanowiła dobrowolnie mu towarzyszyć, jest jedyną osobą, która nie zachorowała. Musi oglądać sceny bezradności, poniżenia i brutalności. Jako jedyna ma świadomość co się dzieje i stara się, w miarę możliwości pomóc. Przedtem pani domu uzależniona od opieki męża, postanawia razem z nim udać się do szpitala, nie zdając  sobie jeszcze sprawy na co się decyduje. Tam opiekuje się nim oraz grupą osób na sali. Teraz to on uzależniony jest od jej pomocy i poświęcenia.

Film został zrealizowany w oparciu o powieść Jose Saramago. Książki nie czytałam, więc trudno mi porównać. Film natomiast wywarł na mnie spore wrażenie.

Tytuł: Miasto ślepców / Blindness, 2008
Reżyseria: Fernando Meirelles
Scenariusz: Don McKellar
Muzyka: Marco Antônio Guimarães
Zdjęcia: César Charlone
Obsada:
Julianne Moore jako Żona lekarza
Mark Ruffalo jako Lekarz
Alice Braga jako Dziewczyna w ciemnych okularach
Gael García Bernal jako Król oddziału trzeciego
Danny Glover jako Mężczyzna z opaską na oku
Gatunek: dramat, thriller
Moja ocena: 5/6