Końcówka roku okazała się bardzo filmowa. Po mini-festiwalu kina niemego, czyli z początków kina, tym razem filmowe podsumowanie z ostatnich miesięcy jego historii. Z proponowanych filmów wybrałam kilka pozycji. Okazało się, że udział w wydarzeniu był strzałem w dziesiątkę, a w bonusie miałam wstęp do dawno już nieczynnego kina Watra w Domu Harcerza.
Toni Erdman, 2016, Niemcy, Austria, Francja, Rumunia, reż. Maren Ade
Opowiedzieć poważną historię z uśmiechem, choć czasem gorzkim, nie jest łatwo. Tym razem mamy opowieść o poszukiwaniu, odtwarzaniu więzi ojca z córką. Jej świat to zagraniczna korporacja, jego to codzienne sprawy emeryta. Oddalili się od siebie, lecz okazuje się, że przy odrobinie determinacji, odbudowa więzi i bliskości jest możliwa choć niełatwa. A w tle trwają przemiany gospodarcze i społeczne w Rumunii.
Scenariusz i reżyseria: Maren Ade
Zdjęcia: Patrick Orth
Montaż: Heike Parplies
Scenografia: Katja Schlömer, Silke Fischer, Malina Ionescu
Obsada:
Sandra Hüller jako Ines Conradi
Peter Simonischek jako Winfried Conradi
Michael Wittenborn jako Henneberg
Thomas Loibl jako Gerald
Trystan Pütter jako Tim
Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie, 2016, Włochy, reż. Paolo Genovese
Grupa przyjaciół podczas kolacji bierze udział w grze, która okazuje się nad wyraz niebezpieczna. Wszyscy kładą telefony na stole i traktują każdą telefoniczną aktywność jako publiczną. Każdy z nich twierdzi, że nie ma nic do ukrycia. Podczas kolacji wychodzą jednak na jaw długo ukrywane sekrety, niewygodne prawdy, które stawiają ich życie na skraju przepaści, a uczestnicy kolacji odkrywają prawdziwe twarze. Czy Wy moglibyście pokazać przyjaciołom zawartość aplikacji w Waszych telefonach? Reżyser upewnia nas, że to zabawa ryzykowna.
Reżyseria: Paolo Genovese
Scenariusz: Paolo Genovese, Filippo Bologna, Paolo Costella, Paola Mammini, Rolando Ravello
Zdjęcia: Fabrizio Lucci
Muzyka: Maurizio Filardo
Obsada:
Marco Giallini jako Rocco
Kasia Smutniak jako Eva
Alba Rohrwacher jako Bianca
Valerio Mastandrea jako Lele
Edoardo Leo jako Cosimo
Anna Foglietta jako Carlotta
Giuseppe Battiston jako Peppe
Benedetta Porcaroli jako Sofia
Klient, 2016, Iran, Francja, reż. Asghar Farhadi
W wyniku katastrofy rodzina musi się nagle wyprowadzić i poszukać innego lokum. Nie jest to łatwe zadanie, kiedy wiele innych rodzin jest w tej samej sytuacji. Niespodziewanie znajomy proponuje im do wynajęcia mieszkanie. Nowi lokatorzy są ciepło przyjmowani przez sąsiadów. Niedługo później dochodzi do napaści, co ma związek z poprzednią lokatorką. Mąż poszkodowanej kobiety postanawia sprawę wyjaśnić na własną rękę. Kawałki układanki tworzą całość, która narusza jego męską godność i wymusza konieczność uzyskania zadośćuczynienia. W międzyczasie bohaterowie grają w spektaklu Śmierć komiwojażera. W wyniku wydarzeń ich życie upodabnia się do ról jakie grają.
Scenariusz i reżyseria: Asghar Farhadi
Zdjęcia: Hossein Jafarian
Muzyka: Sattar Oraki
Montaż: Hayedeh Safiyari
Obsada:
Shahab Hosseini jako Emad Etesami
Taraneh Alidoosti jako Rana Etesami
Babak Karimi jako Babak
Farid Sajjadi Hosseini jako Naser
Zwariować ze szczęścia, 2016, Włochy, Paolo Virzì
Dwie kobiety, które poznały się w ośrodku terapeutycznym wykorzystują okazję, żeby pobyć trochę na wolności. Każda z nich ma na zewnątrz niedokończone sprawy. I każda z nich niestety jest chora. To jeden z tych filmów, które obfitują w zabawne sytuacje, ale przez zasłonę z tiulu, z narysowanym Kaczorem Donaldem w śmiesznej pozie, przebija ludzki dramat niekochanych kobiet. Dla każdej z nich ucieczka staje się swego rodzaju oczyszczeniem. W jakiś sposób porządkuje ich sprawy i daje im siłę i determinację, żeby zawalczyć o lepszą przyszłość.
Reżyseria: Paolo Virzì
Scenariusz: Paolo Virzì, Francesca Archibugi
Zdjęcia: Vladan Radovic
Muzyka: Carlo Virzì
Obsada:
Valeria Bruni Tedeschi jako Beatrice Morandini Valdirana
Micaela Ramazzotti jako Donatella Morelli
Valentina Carnelutti jako Fiamma Zappa
Sergio Albelli jako Torrigiani
Tommaso Ragno jako Giorgio Lorenzini
Luisanna Messeri jako Salowa Luisanna
Francesco Lagi jako Psycholog Francesco
Giada Parlanti jako Psycholog
Beksińscy. Album wideofoniczny, 2017, Polska, reż. Marcin Borhardt
Rodzinę Beksińskich wszyscy lepiej lub gorzej znamy, słyszeliśmy o niezwykłych talentach obu panów i o dramatach jakie tę rodzinę doświadczały. Pojawiają się biografie książkowe i filmowe. Tym razem mamy okazję obejrzeć obraz złożony, w dużej mierze, z fragmentów amatorskich filmów, nakręconych przez członków rodziny. Zarejestrowane zostały sytuacje życia codziennego, wydarzenia zupełnie niezwykłe, a także wypowiedzi poszczególnych osób. Daje to obraz rodziny niby zupełnie zwyczajnej, ale naznaczonej niewspółmiernie wysoką wrażliwością obu panów. Przygnębiające wrażenie robi postać Pani Zofii Beksińskiej, która żyjąc w towarzystwie tych przytłaczających osobowości z kobiety pogodnej i szczęśliwej stała się osobą z poczuciem niedocenienia i miłości. Gdzieś się zapodział blask z jej oczu, ucichł śmiech, zniknęła radość.
Ten ostatni był dla mnie filmem trudnym, nie tylko ze względu na treść zapisów wideofonicznych, świadomość zakończenia i ogólnego przytłoczenia tematem. Był również trudny ze względu na specyfikę amatorskiego filmowania z ręki i kiepskiej jakości obrazu (najprawdopodobniej spowodowanej jakością zachowanego materiału). Wszystko to razem męczy, nie tylko psychicznie, ale również fizycznie.
Reżyseria: Marcin Borchardt
Scenariusz: Marcin Borchardt na podstawie biografii Beksińscy Magdaleny Grzebałkowskiej
Montaż: Dominik Jagodziński
Obsada:
Tomasz Fogiel – głos Zdzisława Beksińskiego
Wszystkie obejrzane filmy prezentowały bardzo wysoki poziom i nawet nie będę się silić na jakieś porównania który był lepszy. Każdy bardzo dobry i każdy inny. W każdym znajdziecie inny problem do przemyślenia, inny nastrój, inne osobowości. Tym co było dla mnie było najciekawsze, to obserwowanie różnic kulturowych. Wielogodzinne biesiadowanie przy smacznych daniach we Włoszech, międzypokoleniowe różnice w Niemczech, tradycyjne obyczaje w Iranie i ich wpływ na życie bohaterów. Wszystkie te filmy gorąco polecam.