Aparatus Andrzeja Pilipiuka to zbiór opowiadań, w którego skład wchodzą:

– Za kordonem
– Ostatni biskup
– Ośla opowieść
– Aparatus
– Choroba białego człowieka
– Staw
– Księgi drzewne
– Dzwon Wolności

W każdym z nich mamy zagadkę, którą ktoś musi rozwiązać. Zagadka najczęściej związana jest z czymś starym, pokrytym grynszpanem, albo czymś starym, carskim, albo po prostu z niewyjaśnionym zjawiskiem. Wokół przedmiotów, tajemnic i wynalazków osnuta jest legenda, przypisane są im jakieś niezwykłe właściwości albo zwyczajnie zagrażają one ludzkości. Za każdym razem zagłębiamy się w odległą rzeczywistość z określonymi realiami historycznymi, aby towarzyszyć bohaterom w ich zmaganiach. Jednym z nich jest doktor Paweł Skórzewski, którego czytelnicy na pewno pamiętają z innych utworów.

Wędrując przez różne miejsca i czasy wraz z bohaterami, doświadczamy ich poświęcenia, patriotyzmu, empatii, bohaterstwa lub zwyczajnego człowieczeństwa. Mają oni też sentyment do przeszłości oraz wstręt do komunistycznej bylejakości.

Każde kolejne opowiadanie było dla mnie niespodzianką. Przyzwyczajona jestem do tego, że po jednym lub dwóch ciekawych napotykam słabsze. Tymczasem Pilipiuk nie pozwala odpocząć. Opowiadania, jedno za drugim, pochłaniają, toczą się wartko lub rozlewają się w potoku gawędy, zapraszają do rozsupływania kolejnych zagadek.

Wydawnictwo: Fabryka Słów, 2011
Liczba stron: 416 (papier)
Forma wydania: e-book
Moja ocena: 5/6