Forma wydania: ebook
Liczba stron (papier): 280
Moja ocena: 5/6
Herkules Poirot postanowił wrócić z Azji słynnym, wygodnym pociągiem Orient Ekspress relacji Stambuł – Calaise. Mimo tego, że sezon już minął, tylko z trudem, dzięki znajomości z dyrektorem kolei panem Boucem, dostał przedział w wagonie pierwszej klasy. Podróż powrotna nie miała być jednak dla niego wypoczynkiem. Kiedy pociąg utknął w śnieżnej zaspie odkryto, że jeden z pasażerów został zamordowany, a Poirot zostaje zaangażowany do odkrycia zabójcy. Wraz z dyrektorem kolei oraz obecnym w pociągu lekarzem tworzą zespół, który ma przesłuchać wszystkich pasażerów wagonu i rozwiązać zagadkę.
Do sprawy zabierają się metodycznie. Oglądają zwłoki i miejsce zbrodni, przesłuchują świadków oraz przeszukują bagaże, na każdym etapie odkrywając kolejne elementy układanki. Okazuje się, że morderstwo ma związek z przeszłością i trzeba zgrabnie powiązać nitki, które prowadzą do minionych wydarzeń. Dalej będzie w użyciu już tylko logika i eksperymenty. Detektyw skupia się na eliminacji kłamstw, powiązaniu pozostałych faktów, bierze pod uwagę cechy poszczególnych pasażerów. Jak zwykle staje na wysokości zadania, zagadkę rozwiązuje i staje po stronie sprawiedliwości.
Hercules Poirot to postać bardzo charakterystyczna. Pełen wiary w możliwości szarych komórek Belg stawia na spostrzegawczość i dedukcję, a nie na technikę i rozwiązania siłowe. Zakręcone, pedantycznie wypomadowane wąsiki, schludny, elegancki wygląd, szarmanckie obejście, wszystko to powoduje, że w pierwszej chwili bohaterom nie kojarzy się z detektywem. Przesłuchiwani podejrzani dopiero z czasem odkrywają jego możliwości i jedni nabierają zaufania do jego metod śledczych, a w innych budzą się obawy.
Stereotypowe nadawanie cech w zależności od narodowości jest w tej powieści powszechne. Poirot i jego koledzy będą na początku typować mordercę właśnie na ich podstawie. Anglicy są tacy, Amerykanie owacy, cudzoziemcy jeszcze inni. Książka powstała w roku 1934, może więc jest to odzwierciedlenie tego, jak Wyspiarze widzieli inne nacje i odwrotnie.
Morderstwo w Orient Ekspressie to kryminał, którego akcja toczy się w zamkniętym miejscu, gdzie wiadomo, że nikt go nie mógł opuścić ani się do niego dostać. Nie ma również kontaktu ze światem zewnętrznym. Nie można zasięgnąć informacji ani potwierdzić tożsamości pasażerów. Podejrzani są wszyscy i wszyscy mają alibi. Co z tego wyniknie?
Dla mnie była to świetna rozrywka, zagadka, w rozwiązywaniu której przewodnikiem był detektyw Herkules Poirot. Mimo że schemat z zamkniętym pomieszczeniem spotyka się w kryminałach nie raz, zarówno literackich jak i filmowych, to odpowiednie skonstruowanie postaci, zagadki i jej rozwiązania powoduje, że nie jest on nudny, schodzi na dalszy plan, a najważniejszy staje się problem do rozwiązania.