Spektakle Burza i Fedra łączy muzyka i niektórzy tancerze. Oba przygotowane są do muzyki Gustava Mahlera. W obu też głównym tematem miłość, której ścieżki nie zawsze biegną tak, jak byśmy oczekiwali.

Burza przygotowana została na podstawie dramatu Williama Szekspira, jednak Izadora Weiss wydobyła z niego to, co budzi najwięcej emocji – miłość ojca i córki. Gdzieś zniknęły królestwa, wyspy, trony i dwory. U Weiss są tylko ludzie. Ojciec pragnie dla córki bezpiecznej przystani, tworzy więc mur. Odgradza ją od niebezpieczeństw świata, aż dziewczę staje się kobietą i próbuje się zza tego muru wydostać. Ojciec, zajęty dorosłymi sprawami, nie od razu dostrzega niebezpieczeństwo, a potem nie rozumie zmiany. Czuje się nieszczęśliwy, jednak nie potrafi pogodzić się ze światem, który odrzucił. Córka zaś czuje się z ojcem związana, jednak, jak każda młoda kobieta, potrzebuje również towarzystwa rówieśników i miłości. Odtąd życie każdego z nich biegnie osobno aż do pogodzenia się ojca z jej utratą i poddania się śmierci.

Jeśli macie ochotę przeczytać Burzę, to jest ona dostępna na stronie Wolne lektury w dowolnym formacje.

Fedra to spektakl opracowany na podstawie dramatu Jeana Baptisty Racine’a. Tu również wypreparowany został wątek miłości, tym razem macochy do pasierba. Spektakl kipi emocjami. Już prowadzenie tańca głównych bohaterów na czerwonym dywanie grubo obsypanym płatkami czerwonych róż wzmacnia płonącą na scenie namiętność. Emocje podkreśla jeszcze chór – Demos, który żywo reaguje na zmiany uczuć między głównymi bohaterami.

Chętni, którzy chcieliby zapoznać się z treścią Fedry wg Racine’a, znajdą ją na stronie Wolne lektury do pobrania za darmo.

Oba spektakle łączy muzyka i tancerze, w szczególności wyróżniający się Filip Michalak jako Prospero i Tezeusz. Łączy również to, że w każdym przypadku ta miłość jest inna, ale zwichrowana. Oba również oplatają widza emocjami i angażują, a taniec współgra z muzyką, jak zwykle zresztą u Izadory Weiss.

Burza:
Muzyka: Gustav Mahler
Libretto według dramatu Szekspira, inscenizacja i choreografia: Izadora Weiss
Scenografia: Hanna Szymczak
Światła: Piotr Miszkiewicz
Efekty dźwiękowe: Marcin Dąbrowski
Asystenci choreografa: Elżbieta Czajkowska-Kłos, Bartosz Kondracki, Filip Michalak
Asystenci scenografa: Maksym Kohyt, Monika Ostrowska
Inspicjent: Piotr Borowy

Obsada (Obsady archiwalne, kolejność wg Szekspira):
Radosław Palutkiewicz jako Alonzo, król Neapolu
Filip Michalak jako Prospero, prawowity książę Mediolanu
Levente Bálint jako Antonio, jego brat
Oscar Pérez Romero jako Ferdynand, syn króla Neapolu
Joel Mesa Gutierrez jako Kaliban
Bartosz Kondracki jako Trinkulo
Oleksandr Khudimov jako Stefano
Beniamin Citkowski, João Paulo de Castro Franca, Roberto Talarigo jako Marynarze
Naya Monzon Alvarez jako Miranda, córka Prospera
Tura Gómez Coll jako Ariel
Julia Sanz Fernandez jako Iris
Sayaka Haruna-Kondracka jako Ceres
Elżbieta Czajkowska-Kłos jako Juno
Alicia Navas Otero jako Nimfa 1.
Emma Jane Howley jako Nimfa 2.
Paulina Wojtkowska jako Nimfa 3.
Agnieszka Wojciechowska jako Sykoraks
Beata Giza jako Anioł Śmierci

Fedra:
Muzyka: Gustav Mahler
Libretto według dramatu Jeana Baptiste’s Racine’a, inscenizacja i choreografia: Izadora Weiss
Kostiumy: Hanna Szymczak
Światła: Piotr Miszkiewicz
Asystenci choreografa: Elżbieta Czajkowska-Kłos, Filip Michalak, Bartosz Kondracki
Asystent kostiumografa: Monika Ostrowska
Inspicjent: Piotr Borowy
Obsada: 
Beata Giza jako Fedra
Beniamin Citkowski jako Hipolit
Tura Gómez Coll jako Arycja
Oscar Pérez Romero jako Teramenes
Julia Sanz Fernandez jako Enona
Filip Michalak jako Tezeusz
Alicia Navas Otero, João Paulo de Castro Franca, Anita Suzanne Gregory, Joel Mesa Gutierrez, Roberto Tallarigo, Sayaka Haruna-Kondracka, Levente Balint, Bartosz Kondracki, Paula Tato Horcajo, Paulina Wojtkowska, Oleksandr Khudimov jako Demos