Liczba stron: 242
Forma wydania: papierowa
Moja ocena: 4/6
„Obciach” to kontynuacja „Tabu” również Kingi Dunin. Akcja toczy się we współczesnej rodzinie 2+2. Nastoletnia córka wkraczając w dorosłość obserwuje świat i obserwacje te przeradzają się w przemyślenia i dyskusje. Jak czytamy na okładce: „Obciach opowiada o przemocy, nie tylko o tej, której bywamy ofiarami lub świadkami.Autorka poddała bohaterów bolesnemu doświadczeniu agresji, tej obecnej w nas, którą wypieramy z naszej świadomości lub zbyt łatwo rozgrzeszamy z niej siebie i innych.” Ten fragment blurba całkiem zgrabnie opisuje sens utworu. Widzimy jak łatwo „myślą, mową lub uczynkiem” skrzywdzić kogoś, kto jest inny, słabszy, podporządkowany, albo zwyczajnego przechodnia. Widzimy te relacje w różnych układach rodzinnych ale także ze znajomymi i zupełnie obcymi ludźmi. Główna bohaterka dostrzega agresję również w sobie i te uczucia również analizuje. Przemyślenia podane są w sposób nienachalny. Po przeczytaniu blurba wiemy jakie emocje są w niej analizowane ale nie odebrałam treści jako wykładu czy moralizatorstwa. Odebrałam ten utwór raczej jako próbę wyjaśnienia jakie są formy i przyczyny obecności przemocy w naszym życiu. Jako jedna z możliwości pojawia się stwierdzenie, że doświadczanie przemocy to cena wolności. Mnie takie postawienie sprawy nie zadowala, jednak jest to jakaś podstawa do przemyśleń.
„Tabu” niestety nie czytałam a ciekawa jestem tej książki.