Objętość tej książeczki ma się nijak do jej treści, opowiada ona bowiem o tym jak doszło to odkrycia wielkiej teorii względności przez Alberta Einsteina. Poznajemy rodzinę i realia w których przyszło żyć przyszłemu uczonemu. Pokrótce autorzy przedstawiają również stan ówczesnej wiedzy, wplatają dygresje na temat rozwoju nauk przed wiekami, aż dziw, że to się wszystko mieści. Nie jest to w dodatku nudny elaborat, autorzy operują krótkimi, treściwymi hasłami oraz zabawnymi rysunkami komiksowymi. Humor i zwięzłość nie oznaczają jednak, że można sobie pozwolić na intelektualny luz. Użyte określenia i ich definicje wymagają od laika już pewnej wiedzy albo podpierania się pomocami naukowymi, a jeśli ktoś się wcześniej nie zetknął z teorią względności, to również nadążanie za rozumowaniem uczonego pochłania sporo uwagi. Ja się przyznaję, że po macoszemu potraktowałam wzory, które pojawiły się pod koniec. O ile cały wywód śledziłam z zainteresowaniem, to język matematyki z upływem czasu jest mi coraz bardziej obcy.

Wydawnictwo ALFA, 1990
Tłumaczenie: Marzena Reich, Andrzej Reich
Liczba stron: 167
Forma wydania: papierowa
Moja ocena: 4/6