Wypadek samochodowy jest dla Kacpra podwójną tragedią – traci matkę i stopniowo traci wzrok. Dla nauczyciela jest to przypadłość, która, wydawałoby się, uniemożliwi mu pracę. Kacper jednak nie poddaje się. Mimo, że musi poradzić sobie z utratą najbliższej osoby, udaje mu się jakoś stanąć na nogi i opracowuje sposoby radzenia sobie w ciemności, a pomagają mu uczniowie i przyjaciele.

Kacper uczy się życia w świecie dźwięków stopniowo, z czasem rezygnuje też z dawnych przyjemności. Każda taka rezygnacja to trudne przeżycie, kolejny znak, że choroba zdobywa coraz większą przestrzeń jego życia, jednak jest to nieuniknione.

Cudza tragedia jest zwykle próbą dla otoczenia, tak jest i tym razem. Część osób, z którymi styka się Kacper, zdaje egzamin, część jednak poległa z kretesem. Spotyka na swojej drodze różnych ludzi, różne charaktery. I, jak to w życiu, od niektórych otrzymuje pomoc i zrozumienie, niektórzy jednak wykorzystują jego niepełnosprawność.

W filmie pojawia się postać krnąbrnego ucznia, który zapytany dlaczego tak się zachowuje, mówi, że próbuje przeżyć. To samo mówi o sobie Kacper, kiedy choroba coraz bardziej utrudnia mu życie. Dotąd żył w zgodzie ze standardami, jakie przyjęte są w szkolnictwie i w życiu. Postępująca ślepota powoduje, że musi zacząć używać podstępów, żeby utrzymać się na powierzchni.

Postać Kacpra została wypreparowana z całej historii. Pozostałe postaci zostały zarysowane schematycznie, pokazano tylko najważniejsze rysy ich charakterów i wystąpili w takim zakresie, w jakim to było konieczne aby pokazać historię bohatera i jego zmaganie się z chorobą. Postać Kacpra została podkreślona również przez dobór obsady. Andrzej Chyra bowiem błyszczy na tle pozostałych aktorów. Zaznaczyć trzeba też obecność Wojciecha Pszoniaka. Jego rola, choć nieduża, to wybija się równie mocno.

Ważną postacią w całej historii jest Wiktor, przyjaciel Kacpra. To taki jowialny, pełen ciepła ale i rozsądku misiu, który w miarę swoich możliwości, próbuje coś doradzić i pomóc, w jakimś momencie ryzykując swoje małżeństwo.

Film wyzwala zróżnicowane emocje. Widz wzrusza się, ale i czasem się zaśmieje i pomyśli, dzięki temu się nie nudzi. Z uwagą śledzi zmagania Kacpra, tym bardziej, że nie ma tu mazgajstwa i użalania się nad sobą, jest za to próba pogodzenia się z chorobą i chęć poradzenia sobie z nią.

Scenariusz powstał na podstawie prawdziwej historii – Maciej Białek, bohater tej historii, był konsultantem przy produkcji filmu.

Tytuł: Carte Blanche; Nie widzę inaczej, 2014
Scenariusz i reżyseria: Jacek Lusiński
Muzyka: Paweł Lucewicz
Zdjęcia: Witold Płóciennik
Obsada:
Andrzej Chyra jako Kacper
Urszula Grabowska jako Ewa
Arkadiusz Jakubik jako Wiktor
Eliza Rycembel jako Klara
Tomasz Ziętek jako Madejski
Dorota Kolak jako Dyrektorka
Moja ocena: 5/6