Józef przyjeżdża do Wilna jako uchodźca z Warszawy. Po drodze przedziera się przez obszary zajęte przez bolszewików, ledwo unika aresztowania i wywiezienia na Syberię. W Wilnie znajduje mieszkanie, legalizuje dokumenty i stara się przetrwać. Obserwuje kolejne zmiany reżimów, bierze udział w konspiracji, przede wszystkim jednak jego obowiązkiem jest przeżyć.
W tych wojennych czasach, kiedy władza zmieniała się co chwilę, Józef przyjął, że musi zachowywać się jak dzikie zwierzę – wilk. Być ostrożnym, trzymać się z daleka od ludzi lekkomyślnych, a jednocześnie wykazać się odwagą, kiedy to jest konieczne. Poświęca czas na utrwalenie legendy i przetrwanie. Kiedy jednak jego organizacja go potrzebuje, jest zawsze gotów.
W powieści autor wykorzystał wątki autobiograficzne. Zapytany przez Janusza Kowalewskiego: Czy słuszne jest wrażenie, jakie odniosłem, że wiele postaci tej książki to osoby autentyczne? Sergiusz Piasecki odpowiedział:
Zastanawiam się, która postać w tej powieści nie jest autentyczna. Są przeważnie lekko „zakonspirowane”. Większość z nich nie żyje. Ale nie chciałbym sprawić komukolwiek przykrości, nawet ich dalszym krewnym, jeślibym podał prawdziwe imiona. A ponieważ w całej powieści będzie kilka postaci zmyślonych (jak również i kilka sytuacji), niech wszystko pozostanie fikcją literacką, opartą na znajomości terenów i akcji. Jestem jednak pewien, że prawie każdy z żyjących jeszcze w Polsce lub na Zachodzie aktorów tej powieści łatwo w niej siebie odnajdzie i może „rozkonspiruje” wiele innych postaci. *
Ten fragment wypowiedzi spowodował, że podeszłam do fabuły powieści z pewnym zaufaniem, jak do pamiętnika. Autor pisze prosto, tak, jakby starał się przekazać wszystko szczerze i zgodnie z prawdą. Przy pomocy Józefa Piasecki opisuje realia okupowanego Wilna z punktu widzenia zwykłego obywatela. Pod postacią innych bohaterów i bohaterek pokazuje różne postawy w obliczu okupacji, od lojalności w stosunku do państwa przez bufonadę i krętactwo, po sprzyjanie kolejnym okupantom.
Człowiek przemieniony w wilka to pierwsza część cyklu Wieża Babel. Cykl niestety nie został ukończony, ale jeszcze jedna część czeka na półce.
*z wywiadu Janusza Kowalewskiego z Sergiuszem Piaseckim, cytowanego w posłowiu.
Wydawnictwo Dolnośląskie, 1990
Forma wydania: papierowa
Liczba stron: 317
Moja ocena: 5/6
O, nie znam tego, a pochlebiałem sobie, że znam prawie wszystko Piaseckiego, czas na jakieś powtórki chyba.
Mam jeszcze drugą część, jak przeczytam to mogę pożyczyć obie. Niestety Wieża Babel pozostała nieukończona, może tytuł zaważył :). Dla mnie ten temat jest szczególnie ciekawy, część mojej rodziny pochodzi z Wilna i po wojnie przyjechali do Polski.
U nas w bibliotece stoi chyba komplet, to sobie bez trudu zdobędę.
No to miłego czytania :).
nie nastąpi to szybko, ale dzięki.