Życie codzienne w państwie Karola Wielkiego – Pierre Riche

Pierre Riche - Życie codzienne w państwie Karola Wielkiego (kładka)
Pierre Riche – Życie codzienne w państwie Karola Wielkiego (okładka)

Karol Wielki był postacią najbardziej znaczącą spośród wszystkich władców z dynastii karolingów, może dlatego autor w największym stopniu zajmuje się jego czasami, choć i o innych władcach czasem wspomina. Pokazuje nam przekrój społeczeństwa, od głowy państwa i arystokracji po chłopów i niewolników. Każda z tych grup miała określone obowiązki w państwie, każda rządziła się swoimi prawami. Pierre Riche zajmuje się również sprawami dotyczącymi wszystkich grup, jak edukacja czy wojny.

Karol Wielki otaczał się osobami wykształconymi, a więc zakonnikami i innymi ludźmi Kościoła, ci bowiem mieli wówczas najłatwiejszy dostęp do nauki, byli dzięki temu dobrymi doradcami i administratorami. Karol ze swojej strony zabiegał o to, żeby chrystianizacja postępowała szybko i sprawnie.

Szkoły prowadzili zakonnicy, dopiero z czasem wykształcił się system kształcenia księży, aby umożliwić nauczanie całego społeczeństwa na większą skalę. Nie łudźmy się jednak, kształcenie to nie obejmowało programem całej ówczesnej wiedzy. Księża mieli prowadzić głównie ewangelizację i walczyć z reliktami dawnych wierzeń. Tylko ci bardziej dociekliwi mogli zdobywać szerszą wiedzę.

Życie ówczesnych ludzi było mocno uzależnione od aury. Wszelkie klęski żywiołowe, albo nawet zwykły nieurodzaj, mogły przełożyć się na wysoką śmiertelność z głodu. Starano się podczas lata zrobić zapasy tak duże, aby wystarczyły do następnych zbiorów, jednak nie zawsze się udawało. W porównaniu do naszych czasów jest tu ogromna różnica. Przetwarzanie i konserwowanie żywności, intensywna produkcja tej żywności, a także budownictwo, instalacje wodne i grzewcze, to wszystko uniezależniło nas od warunków zewnętrznych.

Autor przytacza jeszcze wiele ciekawych rzeczy. Najbardziej chyba zaskoczył mnie fakt, że nauka czytania i pisania nie była prowadzona równolegle. Znajdziecie tu również informacje o życiu klasztorów, kopiowaniu ksiąg, ale także wyposażeniu ówczesnego wojska i, co ciekawe, taryfikatorze za grzechy.

Tekst podzielony jest na zagadnienia i bogato ilustrowany. Czyta cię go bez przeszkód. Widać, że autorowi przyświeca cel przekazania wiedzy, a nie chęć zabłyśnięcia przed kolegami wydumanym słownictwem. Korzysta z wielu źródeł, a na końcu umieścił sporej grubości indeks. Brakowało mi tylko jednego: czytelnej mapki z granicami państwa w różnych okresach. To, co jest załączone na końcu książki, to tylko zarys kontynentu z ważniejszymi miejscowościami. Oczywiście w Wikipedii można znaleźć wiele ciekawych rzeczy, taką mapkę też, ale książka ta była wydana w roku 1979 roku, więc spodziewałabym się, że taki drobiazg zostanie załączony.

Wydawnictwo: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979
Tłumaczenie: Eligia Bąkowska
Liczba stron: 302
Forma wydania: papierowa
Moja ocena: 5/6
rating stars 5,0
 

Dodaj komentarz